Χολολιθίαση

Επιδημιολογια

Η χοληδόχος κύστη αποθηκεύει και συγκεντρώνει τη χολή μεταξύ των γευμάτων. Οι χολόλιθοι (πέτρες) αναπτύσσονται μέσα στη χοληδόχο κύστη ή τον χοληδόχο πόρο. Αυτές οι πέτρες μπορεί να είναι ασυμπτωματικές ή συμπτωματικές. Μόνο οι πέτρες στη χολή με συμπτώματα ή επιπλοκές ορίζονται ως νόσος των χολόλιθων. Με βάση τη σύνθεσή τους, οι χολόλιθοι ταξινομούνται σε χοληστερολικούς χολόλιθους, που αντιπροσωπεύουν την κυρίαρχη οντότητα, και σε πέτρες χολερυθρίνης «χρωστική».

Οι μαύρες χρωστικές πέτρες μπορεί να προκληθούν από χρόνια αιμόλυση. Οι καφέ χρωστικές πέτρες συνήθως αναπτύσσονται σε φραγμένους και μολυσμένους χοληφόρους πόρους. Συνολικά, έως και το 20% των ενηλίκων εμφανίζουν πέτρες στη χολή και >20% από αυτούς αναπτύσσουν συμπτώματα ή επιπλοκές. Παράγοντες κινδύνου για πέτρες στη χολή είναι το γυναικείο φύλο, η ηλικία, η εγκυμοσύνη, η σωματική αδράνεια, η παχυσαρκία και ο υπερσιτισμός.

Συμπτωματολογια

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι:

Ο κοιλιακός πόνος που λέγεται και κολικός

και μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία ή έμετους

Τα φουσκώματα

Οι ερυγές (ρεψίματα)

Όταν η χολολιθίαση συνοδεύεται από επιπλοκές έχουμε:

Χολοκυστίτιδα

(φλεγμονή χοληδόχου κύστης με πυρετό).
Διακρίνεται σε οξεία ή χρόνια. Σε βαρείες φλεγμονές μπορεί να υπάρξει πύον στην χοληδόχο κύστη (εμπύημα) ή περιτονίτιδα από διάτρηση του τοιχώματος της

Χολαγγειίτιδα

(η φλεγμονή επεκτείνεται στα ενδοηπατικά χοληφόρα)

Παγκρεατίτιδα

(οιδηματώδη ή νεκρωτική)

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η εξέταση εκλογής είναι:

Υπερηχογράφημα ήπατος-χοληφόρων

αποτελεί την εξέταση εκλογής

Μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (MRI-MRCP)

έχει ένδειξη στις περιπτώσεις που από τον εργαστηριακό έλεγχο ή την κλινική εξέταση, υπάρχει υπόνοια λιθίασης του χοληδόχου πόρου

Αιματολογικές εξετάσεις

Σημαντικό ρόλο παίζουν φυσικά ο αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος, που με τους δείκτες της ηπατικής λειτουργίαςτρανσαμινάσες, χολερυθρίνη, γ-GΤ κ.α. μας δίνουν σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του ασθενούς

Αξονική τομογραφία

Σε περιπτώσεις που υπάρχει ένδειξη τοπικών επιπλοκών π.χ. περιτονίτιδα, έχει απόλυτη ένδειξη η αξονική τομογραφία

ΘΕΡΑΠΕΙΑ - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η παραδοσιακή θεραπεία του παγκρεατικού καρκίνου περιλαμβάνει την χειρουργική αντιμετώπιση, την χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία και την περιοχική-εστιακή θεραπεία.
Τα τελευταία χρόνια, η έρευνα για τη στοχευμένη θεραπεία, την ανοσοθεραπεία και τη βιολογική θεραπεία έχει γίνει ολοένα και εντονότερη. Αυτές οι θεραπείες μπορούν να συνδυαστούν με τις παραδοσιακές μεθόδους για την αντιμετώπιση του ΠΚ.

Στους συμπτωματικούς ασθενείς η θεραπεία εκλογής είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή

Σε ασυμπτωματικούς ασθενείς συστήνεται παρακολούθηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα καθώς και διατροφικές οδηγίες μαζί με άσκηση

Υπάρχει βέβαια, και μια κατηγορία ασθενών, που όντας ασυμπτωματικοί, χρήζουν επεμβάσεως. Αυτοί είναι ασθενείς με αυξημένο μέγεθος πολυπόδων, με αποτιτανώσεις της χοληδόχου κύστης (πορσελανοειδής κύστη) καθώς και σε ασθενείς με αιμολυτική νόσο που πρόκειται να υποβληθούν σε σπληνεκτομή. Ιατρικά Νέα Επικοινωνία Έχουν παρατηρηθεί σημαντικές αλλαγές στην ένδειξη για χειρουργική επέμβαση χοληδόχου κύστης που οδηγούν σε σημαντική μείωση των περιττών χολοκυστεκτομών. Ως αποτέλεσμα των άσκοπων χολοκυστεκτομών είναι πως ως και το 33% των ασθενών με μη επιπλεγμένη συμπτωματική νόσο των χολόλιθων έχουν επίμονο κοιλιακό άλγος μετά από επέμβαση. Από την άλλη πλευρά, μελέτες έδειξαν ότι ορισμένοι ασθενείς με οξεία χολοκυστίτιδα, πέτρες στον κοινό χοληδόχο πόρο και παγκρεατίτιδα των χοληφόρων ωφελούνται της επέμβασης από την ίδια εισαγωγή αντί για καθυστερημένη χολοκυστεκτομή.

info@ntinas-surgery.gr

2310 906 940

Μητροπόλεως 111, Θεσσαλονίκη